هواپیمای بویینگ 767 اولین بار توسط ژاپن بعنوان هواپیمای پیش اخطار و پست فرماندهی هوابرد انتخاب شد، این هواپیما که اصولا برای کاربرد های تاکتیکی ساخته شده به یک رادار چند حالته مجهز است که توانایی شناسایی همزمان اهداف زمینی و دریایی را دارا است.
تولید هواپیمای بویینگ 707 که از سال 1977 شروع شده بود و بعنوان هواپیمای پایه آواکس E3 بکار رفته بود در سال 1991 پایان یافت، در نتیجه بررسی برای یک هواپیمای جدید که توانایی انجام ماموریت هواپیمای آواکس را به نحو احسن داشته باشد شروع شد و در دسامبر 1991 شرکت بویینگ نوع تغییر یافته ای از هواپیمای جت بویینگ 767 را بعنوان هواپیمای پایه بعنوان آواکس برگزید، اولین خریدار این سیستم دولت ژاپن بود که سفارش 4 فروند 767 آواکس را به کمپانی بویینگ ارائه داد که بترتیب دو فروند در سال 1998و دو فروند نیز در سال 1999 تحویل ژاپن شد، نیروی هوایی ژاپن از ماه می سال 2000 تمامی چهار فروند آواکس را بطور عملیاتی در اختیار داشت.
با وجود اینکه در آواکس E3 چهار خدمه پرواز وجود دارند، در 767 آواکس تنها دو خدمه پرواز وجود دارند. در این آواکس 18 نفر تحت فرمان سرپرست عملیات و سرپرست تدابیر جنگی به انجام ماموریت می پردازند.
از دیگر شرکت های درگیر در توسعه و ساخت این آواکس می توان به شرکت های نورثروپ گرومن، جنرال الکتریک، راکول کالینز و تلفونیکس اشاره کرد که در زمینه برنامه های مشابه پیشین نیز با بویینگ همکاری داشته اند.
سیستم راداری اصلی و سیستم تشخیص دوست از دشمن در یک رادوم دایره ای شکل به قطر 9.1 متر در بالای بدنه هواپیما نصب شده اند، سیستم راداری AN/APY-2 که توسط نورثروپ گرومن برای برای آواکس E3 طراحی شده بود در این هواپیما نیز بکار گرفته شده، این سیستم در فرکانس 10 گیگاهرتز و در طول موجی حدود 10 سانتیمتر و در باند های E/F بکار گرفته می شود، این رادار افق را بصورت مکانیکی و با 6 چرخش در هر دقیقه اسکن می کند، اسکن ارتفاعات نیز بصورت الکترونیکی انجام می شود. در هنگامی که از رادار استفاده نمی شود نیز برای جلوگیری از خرابی سیستم گرداننده مکانیکی در هر چهار دقیقه یک چرخش انجام می شود.
حالات اصلی کار رادار شامل شش حالت پالس داپلر بدون اسکن ارتفاع، پالس داپلر و اسکن ارتفاع، حالت فراتر از افق، اسکن دریایی (برای شناسایی اهدافی که در سطح آب قرار دارند)، اسکن ترکیبی (برای تفکیک اهدافی که در فواصل دور قرار دارند) و حالت انفعالی که در این حالت برای حفظ سکوت راداری فرستنده ها خاموش می شوند.
سیستم راداری توانایی اسکن 360 درجه را داراست و می تواند اهداف را در فاصله 320 کیلومتری شناسایی کند، تعقیب هر هدف بطور مجزا از دیگر اهداف برروی نمایشگر های مربوطه انجام می شود.
در سال 2006 نیز کشور ژاپن با ارائه یک پیشنهاد برای خرید یک سری سیستم جدید برای آواکس های خود طی قراردادی با ایالات متحده کیت های جدیدی را برای بروز رسانی آواکس های خود سفارش داد، این بروز رسانی که RSIP خوانده می شود قبلا بر روی E3 های نیروی هوایی ایالات متحده، نیروی هوایی سلطنتی انگلستان و ناتو انجام شده بود، سیستم های جدید امکان شناسایی موشک های کروز، اهداف دارای سطح مقطع راداری (RCS) کم و مقابله با اقدامات متقابل الکترونیکی را به آواکس اعطا می نماید.
RSIP=Radar System Improvement Program
RCS=Radar Cross Section
همچنین یک رادار کامپیوتری جدید نیز جایگزین پردازنده داپلر قدیمی شده است، لازم به ذکر است نرم افزار های مربوطه نیز به زبان برنامه نویسی ADA ترجمه شده اند. کامپیوتر پردازش داده CC-2E (ساخت لاکهید مارتین) که بر روی آواکس 767 نصب شده توانایی ذخیره اطلاعاتی 5 برابر کامپیوتر CC-2 را دارا است که بر روی E3 نصب شده بود، لازم به ذکر است در کابین این آواکس از نمایشگر های دارای دقت بالا نیز استفاده شده است.
سیستم ناوبری هواپیما شامل دو سیستم ناوبری LN-100G است که امکان استفاده از سیستم موقعیت یاب جهانی (GPS) را نیز به هواپیما می دهند، این سیستم نیز توسط کمپانی نورثروپ گرومن ساخته شده است.
GPS=Global Positioning System
هواپیما از دو موتور قدرمتند CF6-80C2B6FA ساخت جنرال الکتریک استفاده می کند، این موتور ها 61500 پوند تراست تولید می کنند که نسبت به موتور های E3 قویتر هستند و به همین دلیل به 767 آواکس این امکان را می دهند که ضمن حمل با بیشتر، توانایی پرواز در سرعت ها و ارتفاعات بیشتر را نیز داشته باشد. لازم به ذکر است ژنراتور هایی که روی هر موتور نصب شده اند توانایی تولید 600 کیلووات نیرو را دارا هستند.
برای عضویت در کانال تلگرامی دانشنامه دفاعی کلیک کنید
-
۴
- ۱۷۶۸ بار مطالعه شده است
تا آخر سال قول یدونه مسافر بریشو دادن!