اف 104 معروف به تابوت پرنده

اف-104 پرنده‌ای که سر نخواستنش دعوا بود

در زمانی که آثار جنگ جهانگیر دوم هنوز کمرنگ نشده بود جنگ دیگری در شرف وقوع بود جنگی که از آن به عنوان رویارویی شوروی و آمریکا یاد می‌کنند. در اوایل دهه شصت قرن گذشته با وجود اینکه چند سال از پایان جنگ دوم گذشته بود اما امریکا نتوانسته بود خود را آنطور که (فاتح بزرگ) معرفی می‌کرد جمع و جور کرده و سر پا شود. کمبود منابع انسانی و مالی از مشکلات بزرگ این دولت بود و همچنین غول بزرگی که خود از آن دشمن درست کرده بودند (شوروی) داشت قدرت نمایی می‌کرد.

ارتش امریکا مانند دونکیشوت شده بود سوار بر قاطر و اما شجاعتی پوشالی؛ ارتشی که ادعای شجاعت می‌کرد اما بر قاطری لنگ می‌رقصید و به جای خون در رگ سربازانش لجن جریان داشت. ارتشی که در کره (مستشاران و سربازانش) بارها افسران شمال و جنوب کره را به خنده انداختند و  بارها شده بود چه دوست و چه دشمن از زبون بودن و ترسو بودن افسران آمریکا ابراز شرمساری کردند. (اینها چیزهایی است که کارشناس نماهای عاشق آمریکا همواره منکرش بودند. اما دیری نگذشت که در ویتنام این حقیقت به شکل تلخی با آتش زدن روستاها و کشتن زنان و کودکان خود را نشان داد)

این پروسه وقتی تکمیل شد که سازه‌هایی مانند اف-104 نیز پا به عرصه گذاشتند. در واقع اف-104 پرنده‌ای بود که بر سر نخواستنش دعوا بود.

ابعاد:

طول: 16.69 متر

ارتفاع:4.11 متر

طول بال‌ها: 6.68 متر

مساحت بال: 18.22 متر مربع

وزن خالی: 6.387 کیلوگرم

موتور: J-79

موتور جی-79

اف-104 با موتور جی‌ـ79

حداکثر سرعت: 2.2 ماخ (با استفاده از پس سوز)

تسلیحات:

AIM-7 Sparrow

AIM-9 Sidewinder

بمب‌های سقوط آزاد MK-82 – MK-83

این هواپیما دارای سیم‌کشی‌های لازم برای حمل تسلیحات هسته‌ای بود

توپ 20 میلیمتری ولکان M-61A18 - 725 تیر)

آیم-7 با هدایت راداری و برد حدود 40 کیلومتر

آیم-9 موشک حرارتی با برد حدود 9 کیلومتر (اف-104 دو فروند آیم-9 بی با خود حمل می‌کرد)

 

اف-104 فول لود و تسلیحات قابل حمل

توپ 20 میلیمتری ولکان M-61A18 اف-104 لوفت‌وافه

AIM-7 Sparrow

AIM-9 Sidewinder

MK-82

MK-83

B-61-S یکی از متداول‌ترین تسلیحات هسته‌ای

پس از کنسل شدن پرنده‌ی XF-90 شرکت لاکهید و جولان MIG-15 های شرقی دولت آمریکا این عرصه را از دست رفته می‌دید. جنگنده بمب‌افکن MIG-15 به عنوان یکی از موفق‌ترین پروژه‌های شرقی در آسمان جولان می‌داد و غرب هنوز نتوانسته بود پرنده‌ای در خور رقابت با این پرنده چابک و سریع وارد عرصه کند.

این پرنده سرعت و قدرت مانور نسبتن خوبی داشت. زاویه قلتش در این هواگرد بیش از 250º ذکر شده است. اما بال‌های فوق‌العاده کوتاه آن موجب می‌شد که این قلتش با دلهره‌ای هولناک همراه شود. در اغلب موارد که کنترل هواپیما از دست رفته است از عمده دلایلش کوتاه بودن بال‌ها ذکر شده. این هواگرد با اینکه بالهایی با پس گرایی اندک داشت اما رکوردهایی‌هم در سرعت از خود بجا گذاشت.

جنگ کره و جنگ سرد و زمزمه‌های شروع جنگهای دیگر در شرق و غرب آسیا و اروپا، مسئولان آمریکایی را واداشت تا هر چه زودتر پرنده‌ای فرا صوتی با قابلیت حمل تسلیحات اتمی و قابلیت رهگیری را وارد ناوگان هوایی خود کنند. با اینکه ارتش علاقه‌ای به داشتن اف-104 نداشت اما سفارش تولید آن به لاکهید داده شد.

میگ-15

XF-90

نیاز دولت امریکا برای اینکه اعلام کند پرنده‌ای با سرعت بالای دو ماخ و توانایی حمل تسلیحات هسته‌ای دارد موجب شد در آینده آمار موفقیت‌های این پرنده تحت شعاع شکست‌ها و سقوط‌های پر شمارش باشد. به شکلی که تاریخ صنعت هوایی دیگر به خود چنین پرنده‌ی مضحکی را ندید. شاید بهترین استفاده از این پرنده را آلمان غربی نمود اما به هر حال چه در کانادا چه در اسپانیا و دانمارک و ژاپن ... که این هواپیما به آنها واگذار شد لقب مناسبی را گرفته بود. لقبی که خود خلبانان آمریکایی به این هواپیما نسبت داده بودند. «تابوت پرنده» این بر خلاف آن چیزی بود که نهادهای تبلیغاتی وابسته به آمریکا اعلام می‌کردند. در واقع آنقدر این هواپیما ناموفق ظاهر شد که کسی نمی‌توانست منکر شکست‌های پی در پی و آمار سقوط شگفت‌آور آن شود.

اف-104 متعلق به آلمان

آلمان‌ها این هواپیما را به صورت مایل پرتاب و با استفاده از پیشران راکتی که بیش از 60000 پوند تراست ایجاد می‌کرد پرتاب می‌نمودند. در واقع برای آلمان‌ها اف-104 بیشتر یک موشک فرا صوتی بود تا رهگیر که تاکسی و لندینگ کند! استنباط من از اطلاعاتی که آلمان‌ها در مورد این کار منتشر کردند این بود که این هواپیما به عنوان یکی از حلقه‌های پدافندی آلمان غربی و به عنوان واکنش سریع به پرنده‌های جاسوسی شرق مورد استفاده قرار می‌گرفته است؛ البته این نوع استفاده از هواپیما گاهی اوقات موجب خسارت‌های جانی نیز شده است و طرح چندان موفقی هم به شمار نمی‌رود.

در این نوع استفاده از هواپیما (روشی که آلمان غربی استفاده می‌کرد) مشخص نشده که از چه نوع استارتی برای روشن کردن موتور هواپیما استفاده می‌شود. اما نزدیک‌ترین نوع استارت که به ذهن بنده خطور کرد: «استارت حین پرواز» است. به شکلی که جریان باد موجب چرخش توربین و روشن شدن موتور می‌شود. با این وجود بعید به نظر می‌رسد که این بوستر توان کافی را برای راندن F-104 و رساندن به سرعت مورد نظر نداشته باشد. چنانکه اگر بنا باشد از بوستری با این قدرت استفاده شود قطعن آسیب بسیاری به بدنه خواهد رسید. بنده متصورم که این بوستر با کمک موتور، هواگرد را به حرکت در می‌آورده؛ یعنی از همان روش متداول استارت استفاده شده و در کنار آن از بوستر راکتی نیز جهت افزایش شتاب بهره برده شده است. قبلن در چندین مورد دیده شده بود که ای 4 و فانتوم‌های امریکا «فول لود» از روی عرشه ناو با کمک بوستر راکتی به سرعت مناسب برای لندینگ می‌رسیدند و این روشی نبوده که پیش‌تر امتحان نشده باشد.

رادار رهگیری هوایی ناسار

این هواپیما در گونه‌های مختلفی تولید شد که گونه ‍C و D و S و G و J شاخص‌ترین گونه آن بودند. از سری C به بعد هم اکثر آنها مجهز به لوله سوختگیری هوایی شدند. لوله سوختگیری در سمت چپ خلبان و سوختگیری با روش سبد انجام می‌شد.

اف-104 سی

اف-104 دی

سیستم هیدرولیک این هواگرد مشابه سیستم هیدرولیک XF-90 بود و با اندکی تغییرات و رفع نقایص، برای این پرنده ساخته شد.

نقشه سیستم هیدرولیک

الکترونیک این هواپیما با سیکل 400 و دو ژنراتور 20 کیلو واتی تأمین نیرو می‌شد.

نقشه سیستم الکترونیکی

کانوپی: آسمانه این پرنده به صورت دستی باز می‌شد و یکی از نقاط ضعف عمده این هواگرد غیر قابل اطمینان بودن کانوپی برای اجکت در سرعت‌های بالا بود.

خلبان در این جنگنده دید نسبتن مناسبی داشت اما یکی از دلایل عدم موفقیت این پرنده نداشتن اعتماد کافی از سوی خلبانان به آن بود. به شکلی که در مواقعی خلبانان که برای مأموریت مختلف به رمپ آموزش این هواپیما می‌رفتند احساس می‌کردند که مورد بی مهری و یا عمل تنبیهی قرار گرفته‌اند.

اولین نمونه عملیاتی این هواپیما از پروژه XF-104

کاکپیت: کاکپیت این پرنده یک کاکپیت آنالوگ بود و در نمونه اس بهبود پیدا کرد. با این وجود نسبت به تکنولوژی زمانه خود از کاکپیت متوسط به بالا برخوردار بوده.

تصاویر کاکپیت

کشورهای دارنده:

آمریکا- ژاپن- کانادا- اسپانیا – انگلستان- ترکیه – پاکستان- تایوان – نروژ – هلند – اردن – ایتالیا- یونان- آلمان غربی- بلژیک.

چند تصویر از انواع مختلف این پرنده:

مراجع:

http://www.fas.org/nuke/guide/usa/airdef/f-104.htm

http://www.lokheed-F-104.com

http://www.pacificaviationmuseum.org/pearl-harbor-blog/lockheed-f-104-starfighter

https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_Lockheed_F-104_Starfighter_operators

http://militar-complesso-radar-per-velivolo-f-104-s-asa-m-rimini-101144203.htm

http://m.subito.it/vim/101144203.htm

http://secure-it.imrworldwide.com
تمامی حقوق این اثر متعلق به نویسنده است. استفاده از این مطلب با درج نام نویسنده و تارنمای (دانشنامه دفاعی) مجاز میباشد.
خاک راه ملت ایران: یاور