کابالا، عرفان شیاطین (بخش نخست)

سخنی کوتاه با خواننده:

کابالا تفکری است که تمام فرقه‌های شر در خاور میانه، اروپا، امریکا و تا بخش زیادی از آفریقا را (اتیوپی) بنیانگذار بوده است. خاستگاه این تفکر ریشه در مصر، یونان و ایران باستان دارد. همچنین خیلی مهم است که ضمن مطالعه به اسناد قرانی نیز رجوع شود. قران کلید اصلی حل معمای کابالا است.

باید دقت کنید که صهیونیسم تفکری نیست که از سال 1946-47 ساخته شده باشد. این ریشه در دل تاریخ دارد؛ در زمانی که قوم نجس بنی اسرائیل قلب پاک موسی (ع) را با گاو پرستی به درد آوردند.

کابالا و شیطان پرستی و فراماسونری، نمادها و الگوها و حتا اعداد خاصی را دارد که تفکر اهریمنی خود را بر اساس آن بنا گذارده است. پیشنهاد میکنم با دقت خاصی این دو مقاله را مطالعه کنید و این را هم در نظر بگیرید که کابالا ذات اقدس خداوند را منبع شر و شیطان را استاد بزرگ خود میداند. شما با مطالعه این مقالات با نمادها و عقاید نحس این تفکر آشنا میشوید اما باید دقت کنید که تشابهات غیر عمدی برخی اعداد و نمادها شما را به انحراف نکشاند.

ارادتمند شما: دانشنامه دفاعی

 

---

« کابالا » [1] نامی است که بر تصوف یهودی اطلاق می‌شود و تلفظ اروپایی « کبّاله » عبری است به معنی «قدیمی» و «کهن». این واژه به شکل « قباله » برای ما آشناست. پیروان آئین کابالا، یا کابالیست‌ها، [2] این مکتب را «دانش سرّی و پنهان» حاخام‌های یهودی می‌خوانند و برای آن پیشینه‌ای کهن قائل‌اند. برای نمونه، مادام بلاواتسکی، رهبر فرقه تئوسوفی ، مدعی است که کابالا (قباله) در اصل کتابی است رمزگونه که از سوی خداوند به پیامبران، آدم و نوح و ابراهیم و موسی، نازل شد و حاوی دانش پنهان قوم بنی‌اسرائیل بود. به ادعای بلاواتسکی، نه تنها پیامبران بلکه تمامی شخصیت‌های مهم فرهنگی و سیاسی و حتی نظامی تاریخ، چون افلاطون و ارسطو و اسکندر و غیره، دانش خود را از این کتاب گرفته‌اند. مادام بلاواتسکی برخی از متفکرین غربی، چون اسپینوزا و بیکن و نیوتون، را از پیروان آئین کابالا می‌داند. [3]

آمریکا باید سلاح هسته‌ای قابل استفاده داشته باشد

مجله آمریکایی "نشنال اینترست" طی مقاله‌ای با عنوان "افشا شد: چرا آمریکا به سلاح‌های جدید و فوق قابل‌استفاده هسته‌ای نیاز دارد"، درباره نیاز آمریکا به سلاح‌های هسته‌ای که بر خلاف بمب‌های بزرگ اتمی، در شرایط متعارف "قابل‌استفاده" باشند، می‌نویسد: بر اساس دیدگاه یک اتاق فکر، آمریکا نیاز به تولید سلاح‌های هسته‌ای "قابل‌استفاده" بیشتر برای جلوگیری از هرگونه درگیری نظامی هسته‌ای در آینده دارد. مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی، یکی از اتاق فکرهای برجسته مناسبات بین‌المللی که در واشنگتن واقع است که اخیرا گزارشی را تحت عنوان "پروژه اتم: رویکرد استراتژی‌های رقابتی جهت تعریف وضعیت و استراتژی هسته‌ای آمریکا برای سال‌های 2025 تا 2050" منتشر ساخته است.

افشا شد: چرا آمریکا به سلاح‌های جدید و فوق قابل‌استفاده هسته‌ای نیاز دارد

کلارک مرداک نویسنده گزارش مذکور، بر لزوم تولید و گسترش سلاح‌های هسته‌ای کنترل شده از سوی آمریکا جهت جلوگیری از حملات هسته‌ای محدود توسط کشورهای دیگر تاکید کرده است. مرداک در ادامه می‌آورد: "آمریکا نیازمند تولید سلاح‌های هسته‌ای محدود بیشتر جهت پاسخگویی قاطع و مستقیم به هر گونه بکارگیری سلاح‌ هسته‌ای از سوی دشمن دارد".

وی در جای دیگر به شرح و تفصیل توضیح می‌دهد: "سلاح‌های مناسب برای استفاده کنترل شده شامل کلاهک‌هایی با قدرت انفجاری کم‌تر و تأثیر ویژه (تخریب محیطی کم‌تر، تشعشع بیش‌تر، نفوذ به عمق بیش‌تر، موج الکترومغناطیسی، و تأثیرات دیگر بر اساس پیشرفت فناوری) و شاید موشک‌های کروز با اندازه کوچک‌تر و برد کوتاه‌تر با قابلیت شلیک از جنگنده‌های اف-35 می‌شود".

نگاه مرداک این تفکر را در خود دارد که قدرت غیرقابل مقایسه نظامی آمریکا با دیگران، موجب تحریک دشمنان بالقوه این کشور جهت بکارگیری سلاح هسته‌ای برای خاموش کردن آتش حقارتشان شده است. به اعتقاد مرداک، خطر اصلی این است که یکی از این کشورها از سلاح هسته‌ای کنترل شده برای عقب‌نشاندن آمریکا استفاده کند. اگر چنین سناریویی به وقوع بپیوندد، آمریکا دچار "خودبازدارندگی" می‌شود و نمی‌تواند پاسخ هسته‌ای به کشور مهاجم بدهد.

این کارشناس، معتقد است از آنجا که اکثر گزینه‌های پاسخگویی آمریکا، وسیع، "کثیف"، و دارای اثرات مخرب جانبی (مانند کشته شدن غیرنظامیان) خواهد بود، واشنگتن ممکن است دچار خودبازدارندگی شود و نتواند به حملات هسته‌ای محدود، پاسخی مشابه بدهد. حتی احتمال این‌که دشمنان بالقوه آمریکا تصور کنند آمریکا گرفتار خودبازدارندگی است، بطور چشمگیری امکان اینکه از سلاح هسته‌ای در جریان مناقشه با آمریکا استفاده کنند را بالا می‌برد.

مرداک، اولین تحلیل‌گری نیست که چنین خطری را پیش‌بینی می‌کند. بطور مثال، "کی‌یر لیبه" و "داریل پرس" در مجله "فارن افیرز" در سال 2009 نوشتند: "طی مناقشه با آمریکا، اگر یکی از کشورهای متخاصم سعی بر تحت فشار قرار دادن آمریکا بنماید، آنگاه کشور ما می‌ماند و یک انبار عظیم از تسلیحات و گزینه‌های دهشتناک تلافی‌جویانه. نابود کردن تهران یا پیونگ‌ یانگ در تلافی یک حمله محدود، بسیار نامتناسب خواهد بود و حملات متعاقب اتمی از سوی این دو کشور نیز محتمل است. بازدارندگی وابسته به این نوع تهدید غیرواقعی، اعتبار ندارد."

استفاده از بمب اتمی در واکنش به یک حمله محدود، کاملاً غیرمتقارن خواهد بود

چنین سناریویی دور از ذهن نیست. حداقل از سال 2000 به این طرف، موضع دفاعی روسیه بر سیاست کاهش تنش حملات هسته‌ای استوار بوده است. آیا می‌توان این سیاست رسمی مسکو را اینگونه استنباط کرد که در صورت رویارویی با یک قدرت بزرگ، روس‌ها از حملات اتمی محدود برای "کاهش تنش حملات هسته‌ای" استفاده می‌کنند؟! یک چنین سیاستی از سوی دولت پیونگ یانگ نیز (در صورت دستیابی به کلاهک‌های هسته‌ای قابل حمل) محتمل است.

همانگونه که مجله "نشنال اینترست" پیشتر اشاره کرده بود، امروزه دقت بالای "موشک‌های هدایت‌شونده دقیق"، احتمال استفاده از سلاح هسته‌ای کنترل شده بدون رساندن آسیب گسترده به غیرنظامیان را بالا برده است.

لیبه و پرس با استفاده از یک مدل رایانه‌ای پنتاگون تخمین زده‌اند که بطور مثال، هر گونه واکنش آمریکا به یک حمله نظامی، با استفاده از سلاح‌های هسته‌ای با قدرت انفجاری بالا و هدف قرار دادن انبار موشک‌های بالستیک قاره‌پیمای چین، موجب مرگ 3 الی 4 میلیون نفر می‌شود. این در حالی است که استفاده از موشک‌های هوابُر کنترل شده، این مقدار را به 700 نفر تقلیل خواهد داد.

مرداک، لیبه، و پرس تنها کارشناسانی نیستند که دولت آمریکا را تشویق به استفاده از سلاح‌های کاربردی‌تر می‌کنند. در گزارش جدید "پروژه اتم"، "آلبریج کولبی" تحلیل‌گر مرکز امنیت نوین آمریکا، (به همراه شان بریملی و ایلای راتنر) نیز خواستار تاسی به چنین رویکردی شده است.

البته آنطور که انتظار می‌رفت، توصیه مرداک بحث‌های خاص خود را به دنبال داشت. "کینگستون ریف" –رئیس بخش خلع سلاح و سیاست کاهش تهدید هسته‌ای در شورای کنترل سلاح- در گفتگو با پایگاه تحلیلی "ثینک‌پروگرس"، در مورد توصیه مرداک اینچنین گفت: "من به چندین دلیل، سخنان مرداک را بی‌اساس می‌دانم. [فکر نمی‌کنم] روسیه و چین چندان به کاربرد تنش‌زدایی و اینکه ما خواستار تغییر رژیم در آن کشورها نیستیم، واقف باشند".

بعید است روسیه و چین، به هرگونه اقدام آمریکا در جهت تنش‌زدایی اعتماد کنند

"باری بلشمن" –یکی از مؤسسان مرکز "استیمسون" که گزارشی جدید در پروژه اتم نوشته است- نیز با دیدگاه مرداک مخالف است و در گزارش خود به همراه "راسل رومبا" بر این تاکید می‌ورزند که اتفاقا تفوق و برتریت قدرت آمریکا موجب کاهش انتشار سلاح در چارچوب استراتژی امنیت ملی این کشور می‌شود. بلشمن، در گفتگو با ثینک‌پروگرس، با توضیح اینکه پیشنهاد مرداک یعنی هدر دادن بی‌رویه پول و ایجاد فرصت برای تروریست‌ها جهت دزدیدن این تجهیزات هسته‌ای [به علت کوچک‌تر بودنشان]، آن را "از خیلی جهات وحشتناک" خواند.

به نوشته این مجله، یک چنین تغییر گسترده‌ای در بدنه هسته‌ای آمریکا در دولت اوباما بسیار بعید به نظر می‌رسد. در هر حال، این گونه موضوعات، چالش‌هایی است که رئیس جمهور بعدی آمریکا باید با آنها دست و پنجه نرم کند.

مشرق

مسیحیت صهیونیستی از نظر تا عمل

پروتستانتیسم را می‏توان به نوعی بازگشت و رجعت مسیحیان به عهد عتیق یا تورات نامید. نهضت پروتستانتیسم به‏طور مشخّص با مارتین لوتر و آرای اعتقادی جدید او دربارة مسیحیّت آغاز می‏گردد. لوتر خود پیش از آغاز نهضت پروتستانتیسم تحت تأثیر عمیق آموزه‏‌های فلسفی، تئولوژیک و جهان‏بینی عبرانی بوده است. به هنگام تحقیق و پژوهش دربارة لوتر، به عنوان بزرگ‏ترین پیشوای پروتستانتیسم و اینکه او چگونه مجذوب چنین رویکردی گردید، با علاقة فراوان او به دین یهود و منابع عبرانی روبه‌رو می‏شویم.

مقدّمه
شاید باور آن قدری مشکل باشد، امّا واقعیّتی است که وجود دارد. این واقعیّت بُعد دینی ـ اعتقادی و متافیزیکی راهبرد‌های نظامی آمریکا و اسرائیل است. بنیاد‌های تئولوژیک راهبرد‌های نظامی آمریکا و اسرائیل در خاورمیانه بر باورهایی استوار است که ریشه‏هایی توراتی دارد. این باورها بازگشت دوم مسیح(ع) (از نظر مسیحیان بنیادگرا) و ظهور و آمدن او (از نظر یهودیان صهیونیست) را منوط به وقایعی می‏داند که از جمله آنها می‏توان اجتماع و استقرار یهودیان در سرزمین‌های مقدّس؛ ویرانی دو مسجد «الاقصی» و «صخره» در «قدس» و بنای معبد بزرگ یهود به‏جای آنها و وقوع نبرد آخرالزّمان یا آرمگدون در صحرای هرمجدون، در سرزمین‌های اشغالی (اسرائیل) را نام برد.

اینها وجوه اشتراک مسیحیّت بنیادگرا و معتقدان به عهد عتیق و یهودیان بنیادگرا است. این دو گروه جریان اعتقادی ـ سیاسی‏ای را به‏وجود آوردند که به مسیحیّت صهیونیستی یا صهیونیسم مسیحی موسوم گشته است. مطالعات تاریخی دربارة این پدیده نشان می‏دهد که این جریان در بسیاری از تحوّلات سیاسی و تغییرات ژئوپولیتیکی، خصوصاً پیدایش کشور نامشروع اسرائیل نقش اساسی و جدّی داشته است.

به رغم وجود راست مسیحی که نقش قابل توجّهی را در مبارزه با بحران‌های اخلاقی و اجتماعی داخلی در آمریکا به عهده دارد، مسیحیّت صهیونیستی بیشترین توان خود را به کنترل سیاست خارجی آمریکا و هدایت آن در راستای حصول اهداف سیاسی ـ دینی‏ای که برگرفته از نگرش و جهان‏بینی توراتی می‏باشد، معطوف داشته است.

هر چند که طیّ سال‌های اخیر و به‏طور مشخّص در دهة پایانی قرن بیستم میلادی، راست مسیحی در راستای اهداف خود ـ که عموماً تعقیب دکترین مسیحی‌سازی و ترویج ارزش‌های اخلاقی مسیحی است ـ

تلاش نموده تا به‏طور جدّی بر سیاست خارجی آمریکا تأثیر گذارد، امّا نوع توجّه و نگرش آنها به اهداف مورد نظر در سیاست خارجی آمریکا با جریان مسیحیّت صهیونیستی دارای وجوه افتراق بارزی است که پرداختن به آن نیازمند مجال دیگری است. به‏هر حال در نوشته‏ای که هم‏اکنون در پیش روی شماست، پیدایش و تطوّر تاریخی پدیدة مسیحیّت صهیونیستی یا صهیونیسم مسیحی1 و خاستگاه این جریان مورد بررسی قرار می‏گیرد. از آنجایی که خاستگاهِ زمانی این پدیده مقارن با سربرداشتن پروتستانتیسم در قرون میانه در اروپاست، بنابراین جریان پروتستانتیسم و به‏ویژه پیوریتانیسم به عنوان بستر جریان مسیحیّت صهیونیستی به‏طور مشروح مورد بررسی قرار گرفته است. وجود عناصر عبرانی و آموزه‏‌های تئولوژیک عهد عتیق در پروتستانتیسم مسیحی که وجه تمایز بارز و شاخص مسیحیّت کاتولیک و پروتستان است، این ظن و گمان را موجب گردیده است که پروتستانتیسم نوعی یهودی‏گری در مسیحیّت بوده است.

براساس آرا و نظراتی که ملاحظه خواهید نمود، رهبران و بنیان‌گذاران پروتستانتیسم، خود به یهودی‏بودن یا یهودی‏گری متّهمند. این اتّهامات علاوه بر اینکه از جانب کلیسای کاتولیک به آنها وارد شده، در بسیاری از منابع یهودی نیز مورد تأیید قرار گرفته است. بنابراین، نقش یهود و یهودی‏گری در پیدایش پروتستانتیسم مسیحی انکار ناپذیر می‏نماید. نکتة قابل ذکر دیگری که در اینجا باید به آن توجّه داده شود این است که شاید برای بسیاری علّت همراهی و هم‏آوایی دو دولت بریتانیا و آمریکا چندان روشن نباشد و اینکه چرا انگلیس، به رغم اینکه دولتی اروپایی است تا این اندازه با اروپا مخالفت نموده و خطوط سیاست خارجی آن حداقل دربارة بعضی از مسائل، خصوصاً حمایت از رژیم نامشروع صهیونیستی، بحث نفت خاورمیانه و خلیج‏فارس، صلح خاورمیانه و حرکت‌های نظامی، با آمریکا منطبق است. این امر یک وجه تاریخی ـ اعتقادی دارد که در جنبش پیوریتانیسم نهفته است. جنبشی که از انگلیس سربرداشت و به آمریکا رفت و در تکوین و شکل‏گیری هویّت اعتقادی ـ فرهنگی آمریکا نقش به‌سزایی بازی نمود.