نوحه و اشک را در چهره تمام مردمی که خود را به میدان بهارستان رسانده‌اند
می‌توانی ببینی. عقربه‌های ساعت بعد از ظهر را نشان می‌دهند و چیزی تا
آغاز مراسم تشییع نمانده است.تا چشم کار میکند جمعیت است که از خیابان‌های اطراف خودشان را به میدان بهارستان می‌رسانند. گوشه و کنار میدان پر شده از مادرانی که با صندلی های تاشو آمده‌اند و زیر سایه درختان در انتظار رسیدن کاروان شهدا نشسته اند. چشم هایشان خیره به مسیر ورودی کاروان شهداست.
اینجا باندها و بلندگوها هم دم گرفته‌اند و نوای "یاد امام(ره) شهداء... دلو می بره کرب و بلا" را سر می‌دهند. دل ها بوی سیب گرفته و زمین بوی گلاب ناب می دهد؛ چهره ها رنگ اشک به خود گرفته، اشک در همه چشم‌های منتظر حلقه زده است.
