دیباچه:
در تاریخ کوتاه اما پر از نکبت و کثافت و زورگویی و استعمار و جنایت آمریکا؛ از این ملت نجس بسیار حماقت دیده شده است اما وقتی به تاریخ نظامی گری ایشان می‌رسیم این حماقت‌ها در سایه‌ی جاه‌طلبی‌های موجوداتی که به نام یانکی می‌شناسیم اوج بیشتری می‌گیرند. این حماقت‌ها و زیاده‌خواهی‌ها گاه به جایی رسیده که با دشمن دون و ملتی بی‌‌اعتبارتر از موجوادتی که با نام آمریکایی می‌شناسیم اعتلاف کرده‌اند. یعنی ملتی مانند عثمانی؛ این موضوع وقتی عجیب‌تر می‌شود که سر در گمی و زیاده خواهی و باج‌خواهی آمریکایی‌ها موجب می‌شود به کشوری مانند ویتنام حمله کنند و آنطور مفتضح شوند. یا ملتی مانند کوبا را تهدید بالقوه بنامند و آنان را مجبور کنند که ملتی استقلال طلب و آزاده شوند و باج به شغال ندهند. یا خرابکاری و جاسوسی کردن از هر کشوری که نمی‌خواهد زیر سلطه آمریکا باشد. احمقانه‌ترین این رفتارها را می‌توان در کودتای 28 مرداد و همچنین حمایت از صهیونیسم و رژیم نجس بعث و از همه کثیف‌تر حتی از یونان و مغولستان باستان نجس‌تر و بی‌شرف‌تر رژیم عربستان (آل کثیف سعود) دید.
در کارنامه‌ی سیاه این ملت نجس، می‌توان حمله به هواپیماهای مسافری، کشتی‌های باری مسافری، هتل‌ها، بیمارستان‌ها، آتش زدن شهرها و روستاهای پر از سکنه، استفاده از بمب‌های شیمیایی، میکروبی، بیولوژیکی، هسته‌ای و... را دید. به باور بنده تاریخ موجوداتی کثیف‌تر از یانکی‌ها به خود ندیده است. چنانکه از شر اوباما و امثال او بایست به شیطانی مانند شوروی پناه برد. . والله، والله، والله هیچ کس نمی‌توانست اسباب نابودی این ناشریفان را چنانکه خودشان ساختند، بسازد و برنامه ریزی کند. اینک به خاطر این نعمت از اعماق وجود خدا را شکر می‌کنم؛ شکر که دشمنان ما را از احمق‌ها قرار دادی.
اما حماقت‌های یانکی‌ها فقط در جنایت‌هاشان خلاصه نمی‌شود؛ چنانکه پس از جنگ دوم جهانی اهداف جاه‌طلبانه و احمقانه بسیار زیادی در کارنامه‌ی شوم خود داشته‌اند. اهدافی که تا دنیا دنیاست موجب خنده و تمسخر و عبرت تمام اندیشمندان و دانشمندان و صاحبنظران عرصه‌ی نظامی‌گری می‌شود. هر چند امروزه هستند کسانی که خورشید حقیقتشان از ماتحت رئیس دولت فراماسون‌ها طلوع می‌کند و با آزادگی و شرافت و انسانیت بیگانه‌اند و متأسفانه قلم هم در دست دارند. اما باز هم بایست به خاطر اینکه ایشان از احمق‌ها هستند خدای را شکر کرد. امروز به امید خدا می‌خواهم یکی از مضحک‌ترین و احمقانه‌ترین پروژه‌های نظامی آمریکا را خدمت شما معرفی کنم. اما پیش از شروع جستار می‌خواهم موضوعی را یاد آور شوم. هرگز، هرگز، هرگز یک امریکایی خوب وجود ندارد. شاید یک آمریکایی اهداف و شعارهای خوبی از خود به نمایش بگذارد اما تا وقتی که خود را اهل ایالات متحده‌ی آمریکا می‌داند مرگ را سزاوار‌تر است. تا روزی که این سرزمین سفله‌پرور به شش قسمت تقسیم نشده؛ چنانکه سیاهان و لاتین‌تبارها و مسلمانان و فرانسوی زبانان هر یک کشور خود را داشته باشند. این لکه‌ی ننگ و داغ و مایه‌ی سرافکندگی تاریخ بشر، آمریکا، آمریکای بی‌شرم باقی خواهد ماند و از نظر هر انسان شریف و عدالت خواه، یک آمریکایی خوب یک آمریکایی مرده است. کار من، کار امثال من از نفرت گذشته است. اگر در رگان شما خون از خشم آمریکا می‌جوشد؛ در رگان من، نفرت زبانه می‌کشد و گلوله می‌افشاند. نفرت من ارثیه‌ی بغض پدران و اشک مادران سرزمینم است، این هدیه‌ی عزیز، یادگار برادران شهیدم است و سخاوتمندانه نفرتم را با شما تقسیم می‌کنم. پس هر جا که نشستی لعن کن آمریکا و دوستداران آمریکا را. برادر و خواهر هم دین و هم سرزمین و هم سرنوشت من، این مشت و خشم و فریاد و گلوله‌ی توست که فردا را برای شهیدزادگان مدافع حرم، شهید زادگان مدافع یمن، شهیدزادگان مدافع شرافت، امن و شیرین می‌کند. فریاد الله اکبر توست که موجب گریختن و فروکوفتن دیو می‌شود نه دراز کردن دست دوستی‌ات برای قاتلان انسانیت. نه لبخند زدن صفیحانه‌ات به روی دشمن بزرگ بشریت، نه نشستن‌‌ات پای صدای منحوس آمریکا........ پس فریاد بزن، بگو مرگ بر آمریکا، مرگ بر آمریکا، مرگ بر آمریکا.
روی تصاویر کلیک کنید
جستار:
شاید در میان پهپادها و هواگردهایی که تا کنون به شما معرفی کرده‌ام این یکی عجیب‌ترینشان باشد. این نه بوستر راکتی دارد نه دست پرتاب است نه از روی ناو پرواز می‌کند. این این پهپاد یک هواپیما پرتاب است. این ایده مدت‌ها بود که با به میان آمدن تئوری توربو جت و رم جت شکل گرفت. اصولاً موتورهای جت به این دسته بندی‌ها تقسیم می‌شوند: توربینی، رم جت، توربو جت، توربوفن و راکتی تقسیم بندی می‌شوند. برای هر نوع از هواگرد هم بسته به موتوری که دارد یک نوع استارت در نظر گرفته می‌شود. یک نوع از این استارت‌ها که از آن می‌توان در هواگردهای هوا پرتاب استفاده می‌کند به این شکل کار می‌کند که با وارد شدن هوا به داخل موتور جت، توربین به حرکت درآمده و احتراق انجام می‌شود. نوع دیگر این نوع موتورها مربوط به شدت احتراق است. یعنی با حرکت سریع سازه و ورود هوا به داخل محفظه‌ی احتراق به صورت خودکار جرقه‌ی الکتریکی زده شده و احتراق انجام می‌شود. این نوع از سازه‌ها می‌توانند خود را به سرعت چندین ماخ برسانند. اما مشکل اصلی اینها برد اندک است و اینکه حتمن باید از یک هواپیما یا به واسطه‌ی راکت‌های پرقدرت پرتاب شوند.
اما آنچه که امروز می‌خواهم در موردش بگویم یکی از خنده‌دارترین و احمقانه‌ترین پروژه‌های نظامی جاسوسی آمریکا بوده است. پروژه‌ی D 21 که به معنای واقعی کلمه شکست و مفتضح بودن یانکی‌ها را در پی داشت.
چنانچه در ابتدای جستار هم به آن اشاره شد این هواپیما یک هواپیمای هواپیما پرتاب بود که برای پرتاب نیازمند رسیدن به ارتفاع و سرعت مناسب بود چنانکه برای انجام این منظور بایست از یک هواپیمای دیگر برای رساندن آن به موقعیت پرواز استفاده کرد. شاید اصل موضوع به نظر هوشمندانه بیاید که همینطور هم هست و پروژه‌های دیگری به این شکل انجام شده‌اند. اما مؤلفه‌هایی که در مورد این پهپاد وجود دارد و همچنین سابقه و شکست‌هایش آن را به چیزی شبیه یک خاطره‌ی تلخ اما مضحک تبدیل کرده است.
دی 21 و برای پرواز کردن نیازمند این بود که روی بدنه‌ی هواپیمای SR71 که خود محصول پروژه YF12 بود سوار شود. هواپیمای حامل را شاید همه به این نامها نشناسند اما به محض اینکه لقب آن را بیاوریم اغلب خوانندگان آن را خواهند شناخت. نام هواپیمای حامل، هواپیمای جاسوسی پرنده سیاه بود.
اما هواپیمای SR71 به طور ذاتی این قابلیت را نداشت و برای همین شرکت لاکهید دست به توسعه‌ی گونه‌ای از این هواپیما با نام M21 زد. این هواپیما مؤلفه‌های وای اف دوازده را دارا بود منتهی برای حمل دی 21 باز طراحی و باز تولید شد. نمونه ساخته شده در پروژه‌ای با عنوان Lockheed A-12 در سال 1962 ترسایی ساخته و معرفی شد.
مسئولیت و راه اندازی این پروژه با شرکت بدنام صهیونیستی آمریکایی لاکهید مارتین بود. هدف از پروژه دست یافتن به یک هواپیمای جاسوسی با قابلیت ذخیره‌ی اطلاعات و سرعت فراصوت بود. برای این منظور یانکی‌ها تصمیم گرفتند از یک موتور رم جت استفاده کنند. اما سختی‌های کار اینجا بود که بایست یک حامل برای آن در نظر می‌گرفتند. بهترین گزینه برای این مهم شاید همان Black Bird یا پرنده سیاه، جاسوس کار کشته‌ی آمریکا بود.
پس از آزمایشات مختلف و عدم رضایتمندی از حامل (پرنده سیاه) پیشنهاد شد برای این منظور از بانوی چاق استفاده کند؛ بانوی چاق لقب بمب افکن راهبردی آمریکا بی 52 است که بسیاری از عملیات بمباران سنگین را توسط همین بانو انجام می‌دهند.
یکی از کارهای جالبی که بر روی این هواگرد انجام شد استفاده از بوستر بود تا جبران سرعت کم بی 52 را بکند. برای این منظور یک بوستر در انتهای پرنده تعبیه شد تا پس از شلیک هواپیما را به سرعت مناسب برساند.
مأموریت اصلی این هواپیما جاسوسی از تاسیسات هسته‌ای چین بود. دی 21 در تعریف طراحان به شکلی برنامه ریزی شده بود که بتواند با استفاده از دوربین بزرگ و البته قدرتمند خود عکس‌هایی دقیق به همراه مختصات ساختمان‌های مورد نظر آمریکا گرفته و ضمن ذخیره سازی اطلاعات به مبداء باز گردد. نا گفته نماند که این هواپیما قبل از سقوط و افتادن به دست چینی‌ها؛ از سال 69 تا 71 ترسایی سه پرواز داشت که هر سه پرواز با از دست رفتن اطلاعات و عملکرد نادرست ذخیره ساز اطلاعات با شکست مواجه شد. در آخرین پرواز این پرنده در سال 71 به طور کامل از کنترل خارج شد و سقوط کرد.
قسمت‌هایی از این لاشه در یکی از موزه‌های چین
پس از این افتضاح و آبرو ریزی آمریکا تصمیم گرفت به همان خانم اژدها (یو 2) و پرنده‌ی سیاه اکتفا کند اما چینی‌ها از این سقوط هوشیار شده توانستند به آلیاژهای خاص بدنه دست پیدا کرده و یکی از پایه‌های صعنت موفق هوانوردی امروز خود را تشکیل دهند.
مشخصات:
ساخت: آمریکا
نوع محصول: پهپاد جاسوسی
جنس بدنه: آلیاژ تیتانیوم
نوع موتور: رمجت
طول: 12.83 متر
طول بال: حدود 6 متر
ارتفاع: 2.14 متر
سرعت: ماخ 3 (2،500 مایل در ساعت +)
سقف پرواز: 27000 متر
