بر این اساس، ایران از طریق مهندسی معکوس، ساخت قطعات و صرفه جویی از پس مشکل فرسایش تدریجی و طبیعی اثر گذار بر تجهیزات آمریکایی خود برآمد. نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران اینک ناوگان متنوعی متشکل از حدود 40 «اف 14 تام کت» ، 60 « اف 4 فانتوم 4D/E » و «اف 5E/F » دارد. این کشور همچنین دارای 24 «میراژ اف 1» و تعدادی «سوخو 24» است و البته حدود 20 جنگنده «چنگ دو اف 7» را نیز از چین خریداری کرد.
در ادامه این گزارش با اشاره به فهرست خرید احتمالی نیروی هوایی ایران آمده است: در ابتدای فهرست خریدایران نام «سوخو 30 ام ک» دیده می شود که با خریدن آن‌ها ایران برخی از جنگنده‌های قدیمی آمریکایی و جت چینی اف 7 خود که این یکی بر مبنای فن‌آوری میگ 21 بوده را از دور خارج می‌سازد. جدای از سوخو 30 م ک که احتمالا بدنه اصلی نیروی هوایی ایران را شکل می‌دهد، این کشور قصد خرید سامانه دفاع هوایی «آلماز آنتی اس 300 » را از روسیه دارد . روسیه تحت فشارهای بین‌المللی به ویژه از ناحیه آمریکا و اسرائیل از فروش این سامانه دفاع هوایی به ایران خودداری کرد اما اینک به نظر می‌رسد نسخه ارتقا یافته و نوین شده اس 300 در مسیر ایران باشد.
ماهنامه فوق با اشاره به سفر اخیر «سورنا ستاری» معاون رییس جمهور ایران در امور علمی و فن‌آوری به روسیه و دیدار با «دنیس مانتوروف» وزیر صنایع روسیه و توافق طرفین در ساخت مشترک بیش از یک نوع هواپیما و همکاری در امور هوا، فضا نوشت: به نظر می‌رسد ایران دو رویکرد را در اتکا به روسیه از بعد تسلیحاتی دارد. یک مورد این است که این کشور تصمیم گرفته روسیه را حداقل در برهه فعلی شریک راهبردی صنایع (نظامی) خود قرار دهد. دومین مورد نیز این است که ایران احتمالا با خرید تسلیحات روسی دیگر از گزینه‌های قبلی ساخت خود با مهندسی معکوس به ویژه در بخش هوایی چون هواپیماهای «صاعقه یا آذرخش» دیگر استفاده نخواهد کرد.
این ماهنامه هوانوردی در خاتمه با اشاره به سخنان یک
تحلیلگر اسرائیلی که چندی قبل به روزنامه «تایمز اسرائیل» گفته بود، ایران
به جنگنده رهگیر تدافعی بزرگ با قابلیت حمل موشک‌های هوا به هوا نیاز
دارد ، نوشت: سوخو 30 ام ک تنها جنگنده‌ای موجود متناسب با نیازهای ایران و
در دسترس برای خرید این کشور است.
