این توپ یک توپ خودکششی (کامیون کش) است که در ایران به اشتباه و به شکلی خنده‌دار «کامیون پایه» نامیده شده است. استفاده از کامیونت برای کشش توپ مزایا و معایب بسیاری دارد که از جمله آن میتوان به قیمت تمام شده کمتر و آماده به راه بودن و سرعت جابجایی بالاتر اشاره کرد. اما معایب آن به حدی بیشتر است که بنده بعید می‌دانم هرگز ساخت توپ‌های خودکشش بر شاسی‌های زرهی متوقف شود. از جمله این معایب میتوان به توان و مقاومت زرهی ناچیز و در برخی موارد فاقد مقاومت زرهی اشاره کرد. از دیگر معایب این کامیون کش‌ها حوزه حضور آنها است که به سطوح صاف و جاده‌ها و صحراها خلاصه می‌شود.
البته تلاش‌های بسیاری شده است که این حوزه افزایش پیدا کند، با توجه به سهل الوصول بودن و کم هزینه‌تر بودن کامیون کش‌ها این تلاش هم به جاهای خوبی رسیده است. اما در یک کامیون کش نمی‌شود تمام نکات و ضروریات ش‌م‌ه را رعایت کرد. نمی‌توان از گودالهای مختلف عبور کرد. مشکل عبور از رودخانه‌ها با توجه به تمام تلاش‌هایی که شده کمابیش پابرجاست و پابرجا نیز خواهد ماند. اعتماد پذیری پرسنل به یک کامیون کش اندک بوده و حسی که در یک خودروی زره‌پوش به آنان دست می‌دهد در کامیون کش‌ها وجود ندارد.
با تمام اینها این توپ کامیون کش SH 1 یکی از بهترین نمونه‌های ساخته شده در کل جهان می‌باشد. توپ SH 1 که در ایران به اشتباه SP 1 شناخته شده توسط شرکت نام آشنای نورینکو طراحی و ساخته شده است. این توپ یک توپ 155 میلیمتری کالیبر 52 است که برد و دقت مناسب و اثبات شده‌ای دارد و به منظور استفاده داخلی و صادرات توسعه یافته است.
ساخت و توسعه این توپ در سال 2002 ترسایی آغاز شد و در سال 2007 ترسایی وارد عرصه بازار و صادرات گشت. چنانچه که در این سال در نمایشگاه صنایع دفاعی ابوظبی (مهد النجاسه) در معرض نمایش عموم بازدیدکنندگان قرار گرفته و نظر کارشناسان بسیاری را به خود جلب کرد. شاید رقیب سرشناس و قدرتمند این توپ یعنی G5 آفریقایی اگر محبوبیت لازم را نداشت از توانایی و قیمت این توپ احساس خطر بسیاری می‌نمود.
طیف گلوله‌های قابل شلیک توسط این توپ
اس پی یک نورینکو تمام استانداردهای یک توپ 155 میلیمتری را دارد و با تسلیحات 155 میلیمتری ناتو و کراسنوپول سازگاری دارد و میتواند طیف بسیار گسترده‌تری از مهمات توپخانه‌ای را نسبت به دیگر همه رده‌های خود مورد استفاده قرار دهد.
این توپ توانایی حمل 25 گلوله را برای 25 دور شلیک دارد و همچنین سرعت شلیک خیره کننده هفت گلوله در دقیقه که برای یک 155 میلیمتری L 52 آماری ممتاز می‌باشد را دارد.
در حال شلیک گلوله بیس بلید
مکانیسم شلیک این توپ مانند اکثر توپ‌های با این کالیبر، الکتریکی است. در هنگام شلیک یک بیل در انتهای توپ، موقعیت کامیونت را تثبیت میکند و با اینکار تمامی قدرت پس‌زنی توپ توسط سیستم پنوماتیک خود توپ و شاسی خودرو مهار می‌شود. با این تدبیر، کامیون کش بودن بر دقت توپ تاثیر زیادی نمی‌گذارد. (یکی از معایب توپ‌های کامیون پایه یا به گویشی صحیح‌تر کامیون کش همین است که در توپ اس اچ یک و نسل نوین کامیون کش‌ها تدبیر شده است. اما همچنان دقت خودروهای شنی‌دار بیشتر است)
در حال اجرای آتش در زاویه 45 درجه به تثبیت کننده دقت کنید
از دیگر امکانات SH 1 میتوان به هماهنگ شدن با مکان‌یاب‌های نظامی، چینی، روسی و ... اشاره کرد. همچنین SH 1 میتواند موقعیت اهداف را از فرماندهی توپخانه گرفته و اجرای آتش کند.
گلوله 155 میلیمتری مشابه کراسنوپول
سلاح ثانویه این توپ یک تیربار سنگین 12.7 میلیمتری (کالیبر 50) است که بر روی سقف نصب می‌شود و میتواند از توپ در برابر مهاجمان در فواصل نزدیک (تا 1200 متر) محافظت کند.
این توپ کامیون کش دارای پنج خدمه است که شامل راننده و فرمانده (افسر تسلیحات) و سه توپچی و گلوله گذار می‌شود. همچنین اطاقک محافظت شده‌ای برای خدمه در نظر گرفته شده که میتواند از آنها در برابر گلوله‌های کالیبر 30 (7.62) محافظ کند.
اس اچ یک که بر یک کامیونت 6×6 سوار شده (سه چرخ در هر طرف ـ یعنی اگر می‌گویند 8×8 به این معنی است که 4 چهار چرخ در هر طرف خودروی نظامی است) این قابلیت را به توپخانه دارنده خود می‌دهد که آنرا با هواگردهای ترابری مانند (ایلوشین 76، آنتونوف 22 و...) جابجا کند. همین موضوع میتواند در انتقال سریع توپخانه و ریختن آتش تهیه بر مواضع دشمن یک برگ برنده محسوب شود. زیرا با توجه به سرعت جاده‌ای مناسبی که SH 1 دارد میتواند در کمترین زمان ممکن خود را به پشت خطوط مقدم برساند.
مشخصات:
خدمه: پنج تن
وزن: 22 تن (که بسیار سبک است و میتواند در صورت تطابق ابعاد با هر هواپیمای ترابری متوسطی هم حمل شود)
کالیبر توپ اصلی: 155 میلیمتری
کالیبر لوله: 52
تعداد گلوله قابل حمل: 25 تیر
سلاح ثانویه: یک تیربار 12.7 میلیمتری با 200 گلوله
برد گلوله: 53 کیلومتر
حداکثر سرعت: 90 کیلومتر (جاده)
برد جاده‌ای: 600 کیلومتر
تالیف: دانشنامه دفاعی
باز نشر این مقاله (حتا با ذکر منبع) ممنوع می‌باشد
نوشته آخر به خاطر چند سایت و یک مجله است که مقالات نظامی دانشنامه دفاعی را بازنشر می‌دهد آنهم بدون آدرس و فقط می‌نویسد (منبع: دانشنامه دفاعی) این خبر نیست. مقاله است. تولید است. باید منبع ذکر شود.
اگر یادتان باشد تا دو ماه پیش خبر که از یک سایت خاص می‌گذاشتم نامش را می‌نوشتم. اما از وقتی که آنها خبر و مقالات ما را با کمی تغییر و بدون ذکر منبع بازنشر دادند. من هم مقابله به مثل می‌کنم. ورنه این چیزها کوچکترین اهمیتی ندارد. مهم است که به قول حافظ: کار بد مصلحت آن است، که مطلق نکنیم.