اما در روزهای اخیر رسانه های روسی مثل خبرگزاری اینترفاکس و روزنامه کامرسانت از علاقه ایران به خرید سامانه دفاع ساحلی Bastion-P خبر داده اند که این درخواست با موافقت مقامات روسی نیز رو به رو شده است.
اما موشکی که ایران به دنبال خرید آن است چه سامانه ای است و چرا دارای اهمیت است؟
یاخونت؛ کابوس کشتی های جنگی در جهان
سامانه Bastion-P در حقیقت یک پرتابگر متحرک برای موشک های ضد کشتی "یاخونت" است، موشکی فوق العاده سریع با توان مقابله بالا در برابر جنگ الکترونیک دشمن و سر جنگی قدرتمندی که می تواند برای هر شناور جنگی در حکم یک کابوس واقعی باشد.
توسعه برنامه موشک یاخونت در دهه 1980 میلادی در شوروی سابق به منظور یافتن موشکی به عنوان جانشین موشک "سان برن" آغاز شد. موشک کروز ضد کشتی مورد نظر دارای دو مدل اصلی است که یکی برای استفاده خود ارتش روسیه با برد 600 کیلومتر و یک مدل برای صادرات با برد 300 کیلومتر است.
موشک یاخونت
موشک یاخونت از یک شتاب دهنده مرحله اول با سوخت جامد بهره برده و در مرحله بعدی از یک موتور رم جت با سوخت مایع بهره می برد. با استفاده از این موتور این موشک می تواند سرعتی بین دو الی دو و نیم برابر سرعت صوت را کسب کند. برد نهایی این موشک 300 کیلومتر است و می تواند در مرحله نهایی حمله به سمت هدف تا 5 متری از سطح آب پایین بیاید.
این موشک در مرحله نهایی حمله از رادار نصب شده در درون خود موشک بهره برده و می تواند در صورت لزوم بر روی فرکانس های جنگ الکترونیک دشمن قفل کرده و به منبع تشعشات این امواج نیز حمله کند.
سر جنگی این موشک در منابع مختلف بین 200 الی 250 کیلوگرم اعلام شده است که شاید در نگاه اول به اندازه کافی سنگین نباشد. اما در اینجا سرعت بالای این موشک است که معادله را به صورت کامل تغییر می دهد. سرعت 2.5 برابر صوت برابر با 3087 کیلومتر بر ساعت است و وزن کلی این موشک در حدود 3 تن است.
موشک یاخونت
بر فرض که وزن سوخت به کار رفته در این موشک در حدود 1 تن هم باشد، در هنگام برخورد و با فرض مصرف شدن کامل سوخت، جسمی به وزن 2 تن با این سرعت به یک کشتی و سپس انفجار 250 کیلوگرم ماده شدید الانفجار در درون کشتی می تواند اثرات بسیار مخربی بر روی شناور داشته باشد.
سامانه Bastion-P یک آتشبار متحرک حامل موشک های یاخونت است. یک آتشبار از این سامانه شامل 4 پرتابگر موشکی، هر کدام مسلح به دو موشک ضد کشتی یاخونت، یک یا دو دستگاه خودروی فرماندهی و همچنین یک خودروی پشتیبانی است. این سامانه توان دریافت اطلاعات از ماهواره ها، رادارهای سطحی و هوایی را نیز داشته و برای هدف گیر در فواصل دور از این قابلیت بهره می برد. مختصات هدف بعد از ارسال به واحد مورد نظر به موشک منتقل شده و پس از شلیک نیز واحد پرتابگر می تواند به سرعت محل مورد نظر را ترک کند.
پرتاب گر موشک در سامانه Bastion-P
روسها مدلی از رادارهای هدف گیری ماورای افق را برای این سامانه پیشنهاد داده و یا می توان از بالگردهای سری کاموف 31 مجهز به رادار نیز می توان برای هدف یابی در این سامانه بهره برد. البته واضح است که با توجه به شبکه گسترده رادارهای ایران در سواحل جنوبی و البته حضور پر رنگ پهپادهای ایرانی در مناطق دریایی نیاز به خرید این سامانه ها برای هدف یابی نخواهد بود.
با توجه به سواحل طولانی کشور ایران، این سامانه با قابلیت تحرک بالای خود یک گزینه بسیار مطلوب برای پوشش مناطق ساحلی کشور بوده و می تواند به خوبی تا عمق بالایی از آبهای مجاور کشور را پوشش دهد. این مجموعه به راحتی می تواند در بسیاری از شهرهای زیر زمینی موشکی و یا پناهگاه های ساخته شده در خطوط ساحلی کشور مخفی شده و در زمان نیاز به سرعت آماده کار شود.
آتشبار Bastion-P
این مجموعه می تواند به تنهایی بین 3 تا 5 روز در حالت آماده باش رزمی باشد و در صورت داشتن پشتیبانی این مدت تا 30 روز بدون وقفه ادامه پیدا می کند. همچنین این سامانه موشکی را می توان در مدت زمان 5 دقیقه آماده برای حرکت کرد.
در حال حاضر به غیر از نیروی دریایی روسیه، دو کشور سوریه و ویتنام نیز از دیگر کاربران این سامانه موشکی هستند. پیش از این، رژیم صهیونیستی بارها نسبت به انتقال این موشک ها به حزب الله لبنان ابراز نگرانی کرده و حتی در مواردی به انبارهای ادعایی حامل این موشک ها در داخل خاک سوریه نیز حمله هوایی کرده است و کارشناسان صهیونیستی از این موشک به عنوان یک خطر ویژه در دریای مدیترانه بر ضد منافع خود یاد می کنند.
در صورت صحت داشتن تمایل طرفین به انتقال سامانه های باستیون به ایران، می توان بیش از پیش مطمئن شد که تمامی منطقه خلیج فارس، تنگه هرمز و دریای عمان، به علاوه بخش مهمی از شمال اقیانوس هند برای همیشه از لیست تهدیدات ممکن بر ضد منافع و مرزهای کشورمان خارج شده و در عین حال، شناورهای سنگین نیروی دریایی کشورمان نیز می توانند سامانه ای که دارای پرتابگرهای عمودی موشک باشد را در اختیار گرفته و از آن استفاده کنند.
نکته مهم دیگر این است که خانواده جنگنده های سوخو از جمله سوخو 30 که کشورمان در تدارک خرید آن از روسیه است، می توانند موشک های مخوف یاخونت را حمل و شلیک کنند و در عین حال، با کمی تغییرات و به روزرسانی، سوخو 24 های نیروی هوایی ارتش نیز توان حمل این موشک را پیدا خواهند کرد که در این صورت، تلفیق سوخو و یاخونت، می تواند کفه ترازوی اقتدار دریایی جمهوری اسلامی ایران در آبهای منطقه را بیش از پیش سنگین و بازدارنده کند.
مطلب مشابه:
