در این گلوله کالیبر 125 میلیمتری از سه آلیاژ متفاوت استفاده می‌شود.
- تنگستن 2- فولاد ضد زنگ 3- آلومینیوم
- در قسمت سر نفوذ کننده جنگی از فلز تنگستن با طول ده میلیمتر از نوک سر نفوذ کننده استفاده می‌شود. (در صورت امکان می‌شود از روکش نازک زیرکونیوم و یا اورانیوم 238 استفاده کرد)
- سر جنگی استیل ضد زنگ فرآوری شده که چگال بالاتری نسبت به نمونه‌های قبلی دارد استفاده می‌شود. این هسته نفوذ کننده بیضی شکل دارای چهار تیغه نازک و تیز از جنس تنگستن است که پس از نفوذ به داخل سازه، با انفجار مواد منفجره داخل هسته از هم باز شده و بیشترین آسیب ممکن را به هدف وارد می‌آورد به نحوی که در بدترین حالت یک سوراخ به ابعاد 250 میلیمتر ساخته می‌شود. (طول هر یک از تیغه‌ها 125 میلیمتر است)
- هسته نفوذ کننده انفجاری دو تکه ساخته می‌شود و به هم متصل می‌شود. در مرکز این هسته مقدار قابل توجهی (با در نظر گرفتن کالیبر یا نوع مأموریت محوله) مواد منفجره HEX استفاده می‌شود. باید توجه داشت که لازم است بالاترین موج انفجاری را پدید آورد. ما به دنبال تخریب هسته نیستیم. ما موج انفجار لازم داریم که با توجه به شکل سر نفوذ کننده موجب فشار هر چه بیشتر و نفوذ بالاتر شده و در نهایت موجب گشوده شدن تیغه‌های سخت چگال برنده در سر جنگی شود.
- بدنه این گلوله از مواد سخت چگال (استیل) فولاد ضد زنگ ساخته می‌شود. برای این منظور قطعه مورد نظر تراشکاری می‌شود. (با توجه به موضوع تناسب وزن می‌توان داخل میله را تراشکاری کرد. در کل این گلوله کاملا دست ساز و با دستگاه‌های تراشکاری و فرز ساخته می‌شود) از آنجا که این گلوله در نبردهای تانک به تانک استفاده می‌شود تیراژ بالایی ندارد و هر تانک MBT دو تا سه تیر از این نمونه را با عنوان تیر احتیاط حمل می‌کند.
آنچه که بنده بر آن تأکید دارم این است که انفجار مواد داخل هسته باید دقیقاً از منتهی علیه آن صورت بگیرد تا موج انفجاری را به سوی جلو پیش براند.
نخستین چالشی که پیش روی ساختن این سر جنگی وجود دارد روکش کردن یک لایه 15 میلیمتری بر روی آن است. برای این منظور راه حل زیر پیشنهاد می‌شود.
چنانکه در تصویر مشاهده می‌شود یک شیار در فاصله پانزده میلیمتری از نوک سازه به عمق دو میلیمتر در نظر گرفته شده است. وقتیکه روکش کاربید تنگستن یا فلز سخت چگال در نظر گرفته شده بناست روی سازه کشیده شود. به اندازه فاصله شانزده و نیم میلیمتر برش می‌خورد و بعد قسمت اضافه (لبه) چه به صورت چکش کاری و یا پرس سبک داخل شیار قرار گرفته و قابلیت و استحکام بسیاری را به وجود می‌آورد.
مرحله دوم
پس از اصابت بلافاصله چاشنی که در نیمه میانی گلوله (قسمت زرد رنگ) وجود دارد منفجر شد و ضربه اصابت را قوی‌تر می‌کند.
مرحله سوم
در این مرحله چاشنی اصلی منفجر شده و فلز مذاب (مس یا آلیاژهای دیگر) به درون حفره ایجاد شده تزریق می‌گردد. در عکس با قسمت نارنجی مشخص شده است.
توضیح:
این طرح مربوط به مدت‌ها پیش است و برای وزرات دفاع آماده می‌کردم؛ الان به صورت خیلی خلاصه و بدون اینکه توضیحی در مورد جزئیات بدهم تشریحش کردم. موضوع این است که مورد استقبال قرار نمی‌گیرند. اما با توجه به نکات جزئی که از این طرح گذاشتم اگر کسی باشد بخواهد این طرح را احیاء کند حاضرم در موردش گفتگو کنیم. هر چند که از نظر خودم ای طرح دیگر ارزشی ندارد زیرا در دکترین نظامی ما نوآوری در اولویت قرار ندارد. با این حال از این پس برخی طرح‌هایم را که از خیرشان گذشتم به اشتراک می‌گذارم.
