روضة الشهیدین، در دهه های 70 میلادی یک بوستان جنگلی بود که جزو زمینهای شهرداری بیروت به حساب می آمد. این بوستان با 400 هزار متر مربع مساحت، پوشیده از درختان صنوبر بود و زمین های بازی دایره شکل و زمین اسب سواری داشت. اما امروزه تبدیل به قبرستانی از طوایف و ادیان مختلف شده است که بیش از 2000 نفر از آنها عبارت شهید بر قبرشان می درخشد.
اینجا بهشتی است که پس از 38 سال از افتتاح آن به عنوان قبرستان توسط امام موسی صدر، تبدیل به محل زیارت و فاتحه خوانی روزانه مردم شده است. صبح عید فطر و عید قربان، فرزندان بر سر قبر پدران و پدربزرگان خود می روند و هدیه همیشگی آنها فاتحه و دعا است که با دسته های گل و عود و بخور همراه است.
در تاریخ 13 آوریل 1975 دو برادر به نام های مصطفی و مهدی هاشم (14 و 16 ساله) در منطقه شرقیه بیروت کشته شدند. برخی اهالی محله غبیری نگذاشتند آندو در قبرستان محله شیاح دفن شوند. بعد از مقداری رایزنی، جمعیت اهالی غبیری، تصمیم گرفتند آن دو را در بوستان جنگلی محله خودشان دفن کنند. درب را کندند و بلوک های سیمانی را کنار زدند. به این ترتیب دو جوان مقتول، پشت دربهای بوستان جنگلی دفن شدند. این تنها دو روز پیش از آغاز جنگ داخلی (15 آوریل 1975) بود. کم کم با دفن شهدا در قسمتهای مختلف بوستان، بوستان به قبرستان تبدیل شد.
در اوایل جولای 1975 بر اثر انفجار در اردوگاه آموزشی حرکت امل در عین البنیه، تعدادی از مبارزان به شهادت رسیدند. امام موسی صدر به بوستان آمد تا بر سه شهید اهل منطقه نماز بخواند. همان روز ایشان اسم روضة الشهیدین را به این بوستان داد. چرا که حاج حیدر عواد پیشنهاد کرده بود اسم آن جنة الشهیدین (بهشت دو شهید) باشد و شیخ سلمان الخلیل هم پیشنهاد داشت اسمش را روضة الزهراء (بهشت زهرا) بگذارند. با ابتکار امام موسی صدر، هر دو اسم ترکیب و نام روضة الشهیدین (بهشت دو شهید، منسوب به برادران شهید مصطفی هاشم و مهدی هاشم) انتخاب شد.
لازم به ذکر است که روزی از روزهای سال 1977 جمعی از جوانان احزاب ملی تلاش کردند تا قسمتی از بوستان را به بهانه های مختلف از جمله احداث بیمارستان، تصاحب کنند که با مقاومت اهالی روبرو شدند. ضمن اینکه بارها فلسطینی ها برای اشغال بوستان تلاش می کردند و عملیات مسلحانه انجام می دادند که با مقاومت مردم و جوانان حرکت امل، به مقصودشان نرسیدند. گاه این درگیری ها 10 - 15 روز ادامه داشت.
در پی یک سری از جلسات بین شهرداری بیروت و مجلس اعلای شیعان لبنان در دهه 80، بزرگان مجلس شیعی و متولیان شهرداری و برخی شخصیت های دولتی گرد هم آمدند و پس از رایزنی ها، به مجلس شیعیان لبنان اجازه داده شد از زمین های داخل این بوستان استفاده کند تا بنا بر نیاز مردم غبیری، ساختمان ها و مراکزی برای خدمات رسانی به آنان احداث کند. در پی آن بوستان بین حرکت امل و مجلس شیعی تقسیم شد. سالهای گذشته، حزب الله در قسمتی که تقریبا 400 متر مربع است مزار شهدا احداث کرد و شهدایی که در اثر حمله دشمن صهیونیستی به شهادت رسیدند در آنجا دفن نمود. حاج عماد هم همانجا دفن شده بود. پسرش جهاد هم به تازگی به پدر پیوست و در قبر او آرام گرفت.
پس از دهه 80 بنا بر موافقتنامه 99 ساله بین جمعیت خیریه اسلامی و شهرداری بیروت برای احداث مدارس و حوزه ها و حسینیه ها، در این بوستان مراکز زیر تاسیس شد:
- حوزه علمیه (اولین ساختمان که داخل بوستان ساخته شد) 1981
- مدرسه فنی حرفه ای اسلامی و مسجد امام صادق علیه السلام و سالن مراسم و مدرسه الضحی که همه تابع جمعیت خیریه الثقافیه (فرهنگی) هستند
- حسینیه بهشت (الشهیدین) و امکانات لازم برای کفن و دفن
- قبرستان جدیدی برای اهالی اهل سنت غبیری
- قبرستان جدیدی برای اهالی قبیری
- قبرستان شهدای حزب الله
- مجتمع امام موسی صدر
- یادبود شهدای حرکت امل
- قبر شیخ محمد مهدی شمس الدین
- روضة الحوراء زینب سلام الله علیها هم به تازگی ساخته شده است. از آنجا که پس از جنگ در سوریه، روضة الشهیدین حزب الله با شهدای مدافع حرم پر شد، این قبرستان جدید را در قسمت شرقی و روبروی قبرستان اهل سنت افتتاح کردند.
