بسم الله الرحمن الرحیم
مقدمه:
شاید وقتی که صحبت از آرژانتین می‌شود اغلب به یاد فوتبال، کارنوال و یا گوشت بیفتند. اما من یاد سه چیز می‌افتم توپ تام، آلاکرن و البته آمیا! تام و آلاکرن که مربوط به نظامی بودنم می‌شود. اما وقتی در مورد آمیا صحبت می‌شود خیلی سوال در ذهنم شکل می‌گیرد. چرا مسئولان آنطور که لازم بود جواب ندادند. انگار مانعی برای نشان دادن و گفتن حقیقت وجود داشت. در و دیوار شهادت می‌دهند که بمب گذاری آمیا کار صهیونیست‌ها با همکاری عربستان بود. هیچ عقل سلیمی قبول نمی‌کند کشوری مانند ایران که سخت تحریم نظامی شده در آستانه عقد قرار داد خرید و تولید تانک تام از آرژانتین دست به این سگ کشی بزند و همین خشم و تعجب مرا برمی‌انگیزد که چرا وکلا و مسئولان مربوطه مانند آقای هاشمی در این مورد سکوت کرده و اجازه داد چنین تهمت‌هایی به کشور وارد شود. در دوران دفاع مقدس دو کشور آمریکای لاتین کمابیش به ایران و عراق اسلحه فروختند. دو کشوری که در آن دوران رقابت تسلیحاتی هم داشتند. بزریل هرگز به صدام نه نگفت و آرژانتین از معدود کشورهایی بود که در اواخر جنگ به ما تسلیحات می‌فروخت. این موضوع صدام را بسیار خشمگین کرده بود. از این رو بود که آل نجس سعود با همکاری دستگاه جاسوسی صهیون دست به این جهود کشی زد. دستکم عاقلانه بود که جهود کشی را در برزیل انجام بدهند تا شاید یک عقل سلیم این موضوع را باور کند. اما کشتار جهودان در کشوری که با ما رابطه حسنه دارد و در آستانه قرارداد تانک تام است بسیار احمقانه بود! با این حال با حمایت رسانه‌های آمریکایی و بی لیاقتی برخی افراد و پس از آن دولت مضحک اصلاحات این جریان چنین شکل و ریشه گرفت.
