(بازرسی مقدمه حمله نظامی)
به نام خداوند رحمان
نگاهی به استراتژی مواجهه نظام استکباری جهانی به سرکردگی آمریکا در مقابل کشورها و رژیم‌های مختلف نشان می‌دهد بازرسی از کشورها به بهانه‌هایی چون تسلیحات کشتار جمعی همواره به عنوان ابزاری برای جاسوسی و شناسایی توانایی‌های نظامی و موقعیت تأسیسات حیاتی و حساس آن کشورها مورد استفاده قرار گرفته و در حقیقت مرحله پیش از حمله نظامی آمریکا به کشورهای هدف بوده است.
دو نمونه ملموس استفاده از بازرسی‌های به اصطلاح بین‌المللی
برای اهداف جاسوسی و شناسایی ایالات متحده عراق و لیبی هستند که هر دو کشور با
اتخاذ سیاست اعتماد سازی با غرب، به امید بهبود شرایط سیاسی و اقتصادی خود درهای
کشور خود را در مقابل بازرسی‌های بی سابقه سازمان ملل و آژانس بین‌المللی انرژی
اتمی باز گذاردند اما قبل از آنکه وعده های طرف غربی برای بهبود روابط اقتصادی و
سیاسی تحقق یابد، حملات نظامی ناتو به رهبری آمریکا به این دو کشور با بهره‌گیری
حداکثری از اطلاعات جمع‌آوری شده در بازرسی‌ها انجام شد. در این مقاله به روند خلع
سلاح و بازرسی عراق در مقابل وعده‌های اقتصادی و برداشته شدن تحریم‌های نفتی و
سرانجام آن می‌پردازیم.
پس از موشک باران رژیم صهیونیستی، عربستان سعودی و دیگر کشورهای عربی در واکنش به مداخله نیروهای ائتلاف بین‌المللی تحت رهبری آمریکا به جنگ کویت و خاک عراق، شورای امنیت سازمان ملل طی قطعنامه ششصد و هشتاد و هفت مصوب سه آوریل هزار و نهصد و نود و یک، عراق را ملزم به تخریب و برچیده شدن «بی قید و شرط» تمامی تسلیحات کشتار جمعی، موشک‌های بالستیک و تأسیسات مرتبط با برد بیشتر از صد و پنجاه کیلومتر خود تحت نظارت بین‌المللی نمود.
دو ماه بعد با پذیرش قطعنامه توسط عراق کمیسیون ویژه سازمان ملل (UNSCOM) با اختیارات بازرسی از هر تاسیسات، هر وسیله نقلیه و هر نقطه از عراق تشکیل شد بطوریکه بازرسان سازمان ملل در موارد ثبت شده‌ای حتی از وزارتخانه‌ها و هشت ساختمان نهاد ریاست جمهوری عراق نیز بازرسی کردند.
از زمان آغاز بازرسیUNSCOM در ژوئن هزار و نهصد و نود و یک، مأموران عراقی در مواردی مقابل درخواست بازرسان برای دسترسی به اسناد محرمانه و یا تأسیسات حیاتی و نظامی کشور مقاومت نمودند اما هر بار با تهدید شورای امنیت به اقدام نظامی و این واقعیت که عراق رژیم بازرسی‌ها را پذیرفته است، مجبور به اعطای دسترسی به تیم بازرسی شد. شورای امنیت طی قطعنامه هفتصد و پانزده، روند بازرسی‌های عراق که توسط دبیر کل سازمان ملل و رییس آژانس بین‌المللی انرژی اتمی گزارش شده است را تأیید کرد.
در قطعنامه نهصد و چهل و نه شورای امنیت از عراق خواسته شد در همکاری با کمیسیون ویژه سازمان ملل (UNSCOM) نیروهای نظامی خود را که اخیرا در جنوب این کشور مستقر کرده بود، به محل های قبلی خود منتقل کنند. این اولین بار بود که بازرسان سازمان ملل پای خود را به تعیین و تکلیف موقعیت نیروهای نظامی عراق نیز باز کرده بودند.
در سال هزار و نهصد و نود و هشت و پس از هفت سال بازرسی بی وقفه و بی قید و شرط از هر نقطه مشکوک در عراق، همچنان تحریم‌های نفتی و مالی عراق پابرجا بود و این امر تا جایی اعتراض حکومت عراق را برانگیخت که برای مدتی بازرسی‌ها و مذاکرات میان کمیسیون ویژه سازمان ملل و دولت عراق را ترک کرد. دولت عراق صراحتا بازرسان UNSCOM را جاسوسان ایالت متحده خواند، ادعایی که توسط اسکات ریتر، بازرس تسلیحاتی سازمان ملل در عراق از هزار و نهصد و نود و یک تا هزار و نهصد و نود و هشت نیز تایید شد.
اما در مقابل ایالات متحده و انگلستان بجای به وعده‌های خود، با استفاده از اطلاعات بدست آمده از بازرسی‌هایUNSCOM درباره تأسیسات حیاتی و نظامی عراق و با اطمینان از آنکه قاطبه تسلیحات شیمیایی و موشک های بالستیک دوربرد عراق در هفت سال گذشته منهدم شده اند، طی عملیات چهار روزه Desert Fox از شانزده تا نوزده دسامبر اقدام به بمباران هوایی بغداد پایتخت عراق نمود. هدف این عملیات، «انهدام ساختمان ها و تاسیسات نظامی و امنیتی که در پروسه ساخت، ذخیره سازی و نگهداری و استفاده از تسلیحات کشتار جمعی دخیل بوده‌اند» عنوان شد اما طی آن ساختمان‌هایی چون کاخ ریاست جمهوری عراق نیز مورد هدف قرار گرفت.
نیروهای اصلی درگیر در عملیات روباه صحرا رسته هوایی سوم ناو هواپیمابر (CVW3) و یازدهم (CVW11) بودند که از ناوهای هواپیمابرUSS Enterprise و USS Carl Vinson عملیات میکردند، همچنین اسکادران گشت چهارم، گروه هوایی اعزامی بیست و هشت ام و واحدهای زمینی چون عناصر لشگر چهارم تفنگداران نیز در این عملیات شرکت داشت. طی این عملیات اولین استفاده رزمی از بمب افکن سنگین B-1B ثبت گردید.
بخش عمده این عملیات، استفاده از موشک های کروز و مهمات هدایت شونده هواپایه بر علیه اهداف زمینی بود. در شب دوم عملیات، دوازده بمب افکن سنگین «بی ـ پنجاه و دو بی» با پرواز از پایگاه دیگو گارسیا در اقیانوس هند، اقدام به شلیک هفتاد و چهار موشک کروز هواپایه(CALCM) به نقاط مختلف بغداد از جمله شش ساختمان کاخ ریاست جمهوری عراق، وزارت دفاع و چندین پادگان گارد ریاست جمهوری نمودند. علاوه بر نیروی هوایی آمریکا، جنگنده‌های تورنادو نیروی هوایی انگلستان نیز شرکت داشتند و پانزده درصد از سورتی‌های کل عملیات را به انجام رساندند.
سرانجام در نوزده دسامبر، دولت ایالات متحده عملیات را موفقیت آمیز اعلام نمود و ادعا کرد هشتاد و پنج درصد اهداف عملیات مورد انهدام قرار گرفته‌اند، طی چهار روز عملیات ششصد سورتی بر فراز عراق انجام شد و ششصد مهمات هواپایه از جمله نود موشک کروز هواپایه روی اهداف در عراق انداخته شد.
عراق فاقد هرگونه تسلیحات دوربرد و استراتژیک که اکنون خود را در برابر حملات هوایی غرب بی دفاع می‌دید، به بازگشت رژیم بازرسی‌ها در ازای برداشته شدن مشروط تحریم‌های نفتی طی برنامه «نفت در برابر غذا» (برنامه‌ای که طی آن دولت عراق تنها می‌توانست از درآمدهای نفتی برای خرید غذا، دارو و دیگر اقلام انسان دوستانه استفاده کند) تن داد و کمیسیون جدیدی تحت عنوان «کمیسیون بازرسی و راستی آزمایی سازمان ملل (UNMOVIC) بازرسی‌های بی قید و شرط و گسترده در عراق را ادامه داد»
در سال هزار و نهصد و نود و نه، کوفی عنان دبیر کل سازمان ملل رسماً اذعان کرد اسناد قانع کننده‌ای بدست آورده است که نشان می‌دهد بازرسان تسلیحاتی سازمان ملل و کمیسیون UNSCOM بطور مستقیم در ایجاد یک سیستم جمع‌آوری اطلاعات و شنود برای سرویس جاسوسی ایالات متحده نقش داشته‌اند. در این اسناد عنوان شده است که طی عملیاتی درCIA موسوم بهShake tree ، تجهیزاتی در مقر فرماندهیUNSCOM در بغداد برای شنود ارتباطات مخابراتی کاخ ریاست جمهوری صدام حسین تعبیه شده بود.
گردآوردی و تألیف: چکا
صفحه این مقاله: اینجا
پی‌نوشت: بنده بنا به همین دلایل و برخی دلایل دیگر، با هر نوع توافق با غرب مخالفم. بنده با گفتگوی با غرب مخالفم. بنده به قرار گرفتن پرچم کشور عزیزم در کنار پرچم نجس آمریکا و انگلیس و فرانسه اعتراض دارم. بنده به قدم زدن و دست دادن مسئولان کشور با آمریکایی‌ها و فرانسوی‌های هرزه زاده معترضم. من با سفر افراد بد حجاب اروپایی و بی احترامی آنان به قوانین کشور مخالفم. بنده با سیاست‌های تحقیر آمیز آقای روحانی مخالفم. من مخالفم، مخالفم. بنده اعتراض دارم. به این همه تحقیر و توهین به کشورم و آرمان‌هایم اعتراض دارم. بنده به اینکه در حضور آقای ظریف به خلیج فارس می‌گویند خلیج معترضم. بنده دیگر تحملم تمام شده و با این دولت مخالفم. خدا این دو سال آینده را به خیر بگذراند. امیدوارم جمع: بنی‌صدر، مـوسـوی، خاتــمی با این رئیس جمهور محبوب و سخنور و شجاع تکمیل نشود! بنده به پذیرفتن این نگاه از بالا به پایین معترضم. بنده به کم شدن بودجه نیروی دریایی و هوا و فضا معترضم. بنده با سنگ اندازی در راه رزمایش‌ها و نمایشگاه‌های دفاعی معترضم. بنده به این مظلوم نمایی مزورانه معترضم. به اینکه از رهبری خرج می‌کنید معترضم. معترضم به اینکه جوری در بین عوام جا می‌اندازید که انگار رهبرمان در جریان تمام جزئیات ترکمن‌چای هسته‌ای قرار دارند. من با این فرار به جلو مخالفم.
هشدار به دولت: خدا نیاورد آن روز را که رهبر عزیزم را آزرده خاطر کنید. آقای رئیس جمهور برخی از مردم ایران، هشدار که رهبری و شهدا خط قرمز ما هستند.
سؤال از آقای تدبیر و امید: آقای روحانی چرا نداجا باید برای تأمین مخارجش دست به تعمیر شناورهای غیر نظامی بزند!؟ چرا باید از این بچه‌ها تا این حد فداکاری بخواهیم تا برای کسانی که لیاقت نوکریشان را هم ندارند کار کنند؟ یعنی باید برای تجار دم کلفت تعمیرات انجام بدهند تا بتوانند برای ناوهای پروژه موج، موتور و تسلیحات از وزارت دفاع بخرند!؟ آقای تدبیر و امید، عزت و غرور ما ملت برایمان از نان شب واجب‌تر است. پس مراقب عزت ملت باشید! آقای رئیس، زیردریایی فاتح دارد به زمان اورهال دوره‌ایش هم نزدیک می‌شود!
سخن آخر: آقای روحانی، رهبرمان خیلی از دولت شما حمایت کرده‌اند؛ و ما به حرمت دستور و فرمایشات ایشان دندان روی جگر گذاشته‌ایم و بغض و خشممان را فرو می‌دهیم. پس لطفن شما هم احترام حمایت‌های پدرانه ایشان را نگاه دارید.
پاورقی: برای اینکه غربزده‌های حرام لقمه و خائن سوء استفاده نکنند سکوت میکنیم. اما خدا میداند که در دلمان چه غوغایی برپاست.
-
۶
- ۲۶۱۱ بار مطالعه شده است
